بعد از این هزینه ها به عهده ی خود عراق است

گفتگوی اشپیگل آن لاین با بازرس کل ایالات متحده آمریکا استوارت بوان

برگردان علی محمد طباطبایی

 

فساد و رشوه خواری تمامی وزارت خانه های عراق را فراگرفته است. حق حساب ها بیشتر به دست خود شورشی ها می رسد. با این وجود استوارت بوان بازرس کل

در امور بازسازی در مصاحبه با اشپیگل آن لاین نشانه های

 امیدوارکننده ای برای آینده ی این کشور

 جنگ زده می بیند

اشپیگل: در ایالات متحده آمریکا بحث داغی در باره ی بازگرداندن سربازان آمریکایی از عراق در جریان است. در خصوص بازسازی عراق، کشور شما خود را عقب کشیده است. آیا با توجه به آنچه پیش آمده نباید بازسازی در درجه ی اول به عهده ی آمریکا باشد؟

بوان: هدف اصلی ما در بازسازی صرفا دادن یک حرکت اولیه برای شروع بود. پیام آخرین گزارش من کاملا روشن است: دوره ای که در آن ایالات متحده بخش بزرگتر برنامه ی کمک رسانی و نوسازی را به عهده داشت دیگر سپری شده است.

اشپیگل: و حالا چه کسی باید هزینه ها را به عهده بگیرد؟

بوان: خود عراق. ایالات متحده در عراق سرمایه گذاری های کلانی انجام داده. حالا نوبت آن است که خود کشور رهبری را در بازسازی به عهده بگیرد. برای مثال در پایان سال گذشته در صندوق دولت 12 میلیارد دلار موجود بود، در حالی که سیاستمداران قادر به جلوبردن برنامه های لازم برای بازسازی نبودند. اکنون این وضعیت باید تغییر کند و تغییر هم خواهد کرد. عراقی ها مسئولیت هایی را که باید شخصا به دوش بکشند اکنون جدی تر می گیرند و به مرور روشن خواهد شد که آیا آنها توان برآمدن از پس مسئولیت ها را دارند یا خیر.

اشپیگل: در فهرست کشورهایی که در آنها فساد و رشوه خواری به شدت رواج دارد فعلا عراق در رتبه ی سوم قرار گرفته.

بوان: در رابطه با مسئله فساد و رشوه خواری من به هیچ وجه خوش بین نیستم. فساد تمامی تک به تک وزارت خانه ها را فراگرفته. این موضوع مرا بسیار نگران می کند. دولت عراق باید بالاخره کارمندان فاسد خود را به طور جدی تحت پیگرد قانونی قرار دهد. یک کارمند خطاکار باید در اسرع وقت محاکمه شود، بخصوص اگر یک کارمند سطح بالا باشد، تا به این ترتیب عراقی ها متوجه شوند که دولت در تصمیم خود برای مبارزه با این به قول ما شورشیان درجه ی دوم جدی است. هیچ تردیدی وجود ندارد که این شورشیان درجه ی دوم به درجه ی اولی ها کمک مالی می رسانند.

اشپیگل: به عقیده ی شما هزینه ی شورشیان را فساد اداری تامین می کند؟

بوان: قائم مقام نخست وزیر اخیرا به من می گفت که هزینه ی فساد از جیب مردم عراق تنها در یک پالایشگاه Beidschi بیش از یک میلیارد دلار بوده و او کاملا اطمینان داشت که یک بخش بزرگتر این پول به سوی شورشی ها در تمامی نقاط عراق جریان یافته است.  

اشپیگل: بیشتر وزارت خانه ها در اختیار شیعیان است. آیا باید بپذیریم که با این حساب دریافت کنندگان این پول ها شیعیان هستند؟

بوان: این نتیجه گیری می تواند تقریبا درست باشد. هرچند من به عنوان بازرس کل باید به اعداد متکی باشم تا بتوانم به کمک آنها به راستی چیزی را اثبات کنم که فعلا نمی توانم.

اشپیگل: وضعیت کدام یک از این دو وخیم تر است: امنیت در عراق یا فساد دولت؟

بوان: امنیت. وضعیت بد امنیتی تمامی برنامه ها را سه سال تمام است که با ممانعت روبرو ساخته و باعث فرار دسته جمعی عراقی های تحصیل کرده از کشور شده است. اما وضعیت فساد اداری هم چندان بهتر نیست. عراقی ها تا هر زمان که به صداقت حکومت خود اطمینان حاصل نکنند، نمی توان انتظار پیشرفتی را داشت. 

اشپیگل: اگر قرار است که بالاخره روزی در آینده مردم عراق از رفاه برخوردا شوند، آیا این مسئله هیچ ارتباطی هم به بازسازی پالایشگاه ها و استخراج نفت دارد؟

بوان: دقیقا همین طور است. 95 درصد درآمدهای کشور از فروش نفت و گاز بدست می آید. عراقی دارای سومین ذخائر بزرگ نفتی جهان هستند. در واقع عراق می بایست مدت ها قبل در مسیر رفاه گام برداشته باشد. اما تولید هنوز هم در سطح پائین تری نسبت به قبل از جنگ قرار دارد. و تقصیر اصلی در این مورد بر عهده ی زیرساخت های افتضاح در این بخش از تولید است. اشکال دیگر هم البته این است که ایالات متحده در سرمایه گذاری در این بخش توجه زیادی به خرج نداده. فقط 9 درصد از کمک های بازسازی به بخش نفت تخصیص داده شده است.

اشپیگل: این را هم باید اضافه کنیم که شورشیان علاقه ی زیادی به تخریب لوله های انتقال نفت دارند.

بوان: بله. خط لوله های نفتی در ترکیه دائما غیر قابل استفاده هستند. و همین که دوباره تعمیر می شوند برای بار دیگر به آنها حمله می شود و از کار می افتند و کل سیستم متوقف می شود. از این رو حمل و نقل باید به کمک وسایط نقلیه سنیگن انجام شود که این هم به نوبه ی خود شرط لازمی است برای انجام قاچاق.

اشپیگل: ایالات متحده چگونه می تواند در یک چنین شرایطی انتظار داشته باشد که جامعه بین الملل در عراق سرمایه گذاری کند؟

بوان: در کنفرانس مادرید در 2003 جهت جمع آوری کمک برای بازسازی عراق کشورهای دیگر وعده ی 13 میلیارد دلار کمک های مالی دادند که از این مقدار فعلا 3 میلیارد ارسال شده است و من از نقطه نظر یک سرمایه گذار به این خلف وعده کاملا حق می دهم. وقتی قرار است که کمک های ارسالی برای انجام پروژه های عمرانی در عراق در هوا منفجر شوند یا پول های ارسالی به سرقت بروند، ارسال کمک های بیشتر با تاخیر مواجه خواهد شد. با این حال از هم اکنون عراق شخصا مسئولیت کامل برای ایجاد امنیت و مبارزه بر ضد فساد را به عهده گرفته است. به این ترتیب عراق می تواند به کشورهای علاقمند برای کمک علامتی ارسال کند تا آنها هم بدانند که سرمایه گذاری به طور مجدد باصرفه خواهد بود.

Jetzt muss der Irak zahlen.

http://www.spiegel.de/politik/ausland/0,1518,479961,00.html