مصاحبه اشپیگل آن لاین با پرویز مشرف

برگردان علی محمد طباطبایی

                                 

رئیس جمهور پاکستان پرویز مشرف در یک مصاحبه اختصاصی با اشپیگل در باره ی تئوری های توطئه در باره ی  قتل بی نظیر بوتو، وحشت غرب از افتادن زرادخانه سلاح های هسته ای کشورش به دستان بنیادگرایان دینی و احتمال

 استعفا به گفتگو نشسته است

اشپیگل: آقای پرزیدنت، پاکستان تبدیل به بستر مناسبی برای تروریسم شده است و القاعده    می خواهد حکومت شما را واژگون کرده و سلاح های هسته ای این کشور را در اختیار گیرد. آیا می توان گفت که پاکستان خطرناکترین کشور جهان است؟

مشرف: این که دیگر مبالغه بیش از اندازه است. اما من این حقیقت را انکار نمی کنم که القاعده در اینجا در حال فعالیت است. آنها در نواحی که نظام قبیله ای هنوز حاکم است در حال به مرحله اجرا در آوردن برنامه های تروریستی خود هستند. آنها همان طراحان اصلی این بمب گذارای های انتحاری اخیر هستند. در حالی که تمامی اینها واقعیت دارد، اما در یک مورد آن کمترین تردیدی وجود ندارد: متعصبین دینی هرگز نمی توانند قدرت را در پاکستان به دست گیرند. چنین چیزی ممکن نیست. آنها نه از جهت نظامی تا این اندازه قوی هستند که بتوانند ارتش ما با 500 هزار سرباز را شکست دهند و نه از جهت سیاسی و حتی این شانس را هم ندارند که بتوانند در یک انتخابات به پیروزی برسند. آنها برای آنچه شما می گفتید بیش از حد ضعیف هستند.

اشپیگل: نیویورک تایمز گزارش کرده است که آقای دیک چنی معاون ریاست جمهوری آمریکا و خانم کوندالیزا رایس وزیر امور خارجه در حال طراحی نقشه های سری برای انجام عملیاتی در همکاری با CIA در نواحی قبیله ای پاکستان هستند. آیا شما هم در این رابطه در جریان قرار گرفته اید؟

مشرف: من هرگز به نیروهای آمریکایی اجازه نخواهم داد که در خاک پاکستان دست به انجام عملیات بزنند. اگر ما نیازمند کمک آنها باشیم آنها را خبر خواهیم کرد. این ما هستیم که باید عملیات لازم را انجام دهیم و نه کس دیگری. درست قبل از شروع این مصاحبه من با یک هیئت اعزامی از دفاتر ضد اطلاعاتی آمریکا ملاقات داشتم. ما از هر جهت کاملاً با هم یک نظر هستیم و در این خصوص هماهنگی کامل وجود دارد. آنها به من ابلاغ کردند که پرزیدنت بوش مرا به عنوان یکی از صمیمی ترین دوستان خود تلقی می کند.

اشپیگل: اما دوره ی تصدی گری او تقریباً به پایان رسیده است.

مشرف: من شخصاً جای خالی او را شدیداً احساس خواهم کرد. او یک دوست است، یک انسان بسیار صادق. روابط شخصی در سیاست اهمیت دارد، اما آنچه از آن مهمتر است مناقع ملی است.

اشپیگل: رئیس جمهور بعدی احتمال زیادی دارد که از دموکرات ها باشد. کسانی که احتمال بیشتری دارد انتخاب شوند هم اکنون اظهار کرده اند که اگر به قدرت برسند مسیر سیاسی پاکستان را تغییر خواهند داد. هیلاری کلینتون خواهان تحمیل نظارت آمریکا بر زرادخانه هسته ای پاکستان است و باراک اوباما علاقمند ارسال نیروهای آمریکایی به کشور شما است تا با افراط گرایان دینی بجنگند . . .

مشرف: . . . (سرش را تکان می دهد و می خندد).

اشپیگل: . . . آنها همچنین احتمال دارد که کمک های نظامی و مالی به پاکستان را قطع کنند، آنچه از 2001 تا امروز بالغ بر 10 میلیارد دلار بوده است. آیا پیشتازان انتخابات از جناح دموکرات با شما ارتباط گرفته اند؟

مشرف: تمامی این سیاستمدارانی که از آنها نام بردید و ظاهراً چنین سخنانی گفته اند به اطلاعات سری که می تواند به آنها دیدگاه دقیقی از وضعیت پاکستان ارائه دهد دسترسی ندارند. اگربتوانند به آن قسم از اطلاعات سری دسترسی یابند مطمئن هستم که آنها رویکرد متفاوتی از مقام قبلی خود اختیار نخواهند کرد. چرا باید کاری کنند که پاکستان را به عنوان یک قدرت هسته ای دچار بی ثباتی سازد؟ آنها بر خلاف منافع ملی خود کاری نخواهند کرد.

اشپیگل: بزرگترین کابوس آمریکایی ها و غرب این است که زرادخانه هسته ای پاکستان به دستان متعصبین دینی بیفتد. اخیراً آقای البرادعی رئیس آژانس بین المللی انرژی هسته ای نگرانی هایش را در باره ی امنیت سلاح های هسته ای کشور شما ابراز نمود. آیا هراس از این که روزی بنیادگرایان از سیستم امنیتی تاسیسات هسته ای عبور کرده و به آن رخنه کنند اغراق آمیز است؟

مشرف: نگرانی های آقای البرادعی کاملاً بی مورد است. قبل از آن که ما در 1998 به طور رسمی خود را به عنوان یک کشور دارای سلاح هسته ای اعلام کنیم برنامه های هسته ای ما کاملاً سری بودند. در آن زمان دانشمند برجسته ی ما عبدالقدیرخان با رئیس جمهور وقت به طور مستقیم در اراتباط بود و می توانست مستقل عمل کند . . .

اشپیگل: . . . امتیازی که او برای معامله غیرقانونی با کره شمالی، ایران و لیبی مورد بهره برداری قرار داد.

مشرف: هنگامی که من در 1999 به ریاست جمهوری رسیدم دچار این سوء ظن شدم که عبدالقدیرخان درگیر معاملات ممنوعه شده است و او را اخراج کردم. سپس تصمیم گرفتم که نوعی نظارت سرپرستی، یعنی نظارت نیروی استراتژیک ارتش را متداول کنم که مانند یک واحد نظامی برای حراست و نگهداری از ارزشمند ترین دارایی ها سازماندهی شده است. این سیستم چنان زیر نظارت شدید قرار دارد و هرکس در آن پاسخگو است که تروریست ها حتی قادر به دزدیدن یک گلنگدن از یک تفنگ هم نیستند.

اشپیگل: شما این امکان و احتمال را نادیده می گیرید که افرادی از درون خود ارتش و سازمان ضد اطلاعات پاکستان یا ISI که با بنیادگرایان دینی همدلی نشان می دهند می توانند به این سیستم مورد نظر شما نفوذ کنند.

مشرف: ISI هیچ گونه همکاری و فعالیت مشترک با فعالیت های هسته ای ندارد.

اشپیگل: بی نظیر بوتو نماد امید برای یک پاکستان دموکراتیک و میانه رو بود. او ادعا      می کرد که برای انتخابات آزاد و منصفانه مبارزه می کند و بالاخره هم ترور شد. بسیاری از مردم پاکستان تردید دارند که انتخابات 18 فوریه آزاد و منصفانه باشد و بر این باورند که شما در نظر دارید به نوعی رای ها را دستکاری کنید.

مشرف: آیا باید ثابت کنم که در انتخابات تقلبی صورت نگرفته؟ چگونه می توانم؟ من موظف بودم به دلایل امنیتی رای گیری را شش هفته به عقب اندازم. همه چیز مرتب خواهد بود و من از ناظرین بین المللی هم دعوت به عمل آورده ام.

اشپیگل: آیا شما حاضر به همکاری با رهبران اپوزیسیون مانند نواز شریف که دولت او را هشت سال پیش با یک کودتای بدون خون ریزی ساقط کردید و کسی که از شما خواسته است استعفا دهید و یا با بیوه بی نظیر بوتو آصف علی زرداری که در برابر مردم شما را مسئول قتل همسرش معرفی کردید هستید؟

مشرف: منافع ملی مقدم بر هر چیز دیگر است. ما باید هر کاری می توانیم انجام دهیم تا پیشرفت اقتصادی ادامه یابد و ما باید به جنگ خود با تروریسم ادامه دهیم و ما نیازمند یک دولت کارآمد و دموکراتیک هستیم. من با هر کسی که در انتخابات به پیروزی برسد حاضر به همکاری هستم.

اشپیگل: چه کسی بی نظیر بوتو را به قتل رساند و چگونه؟ تئوری های توطئه بازار بسیار داغی دارند و بیشتر مردم پاکستان به نظر می رسد که می اندیشند دیگر هیچ چیزی غیر ممکن نیست. 

مشرف: ما هر روزه شواهد جدیدتری به دست می آوریم. امروز من کاملاً به نحو قابل قبولی در این باره مطمئن هستم که چه کسی او را به قتل رسانده است، زیرا ما مکالمات تلفنی افراط گرایان ستیزه جو را کنترل کرده ایم. ما صدای Bethulla Mehsud تروریستی از وزیرستان جنوبی را ضبط کرده ایم که رضایت خود از مرگ بوتو را بیان می کند.

اشپیگل: خانم بوتو در روز بازگشت خود به پاکستان از تبعید در ماه اکتبر و پس از آن حمله تروریستی افراد بخصوصی را در دستگاه پلیس امنیتی مسئول دانسته بود.

مشرف: ادعایی بسیار عجیب و غیر قابل اثبات. او دقیقاً همان سازمانی را متهم می کرد که  در باره ی خطر بمب گذاران انتحاری به او هشدار داده بود، سازمانی که با جمع آوری اطلاعات، امنیت او را تضمین می کرد. به او هشدار داده شده بود اما او تصمیم دیگری گرفت. سه هفته قبل از مرگ او من به او اجازه ندادم که در شلوغ ترین میدان راول پندی گردهمایی تشکیل دهد. اما او بدون هرگونه سند و مدرکی افراد بخصوصی را سرزنش کرده و به آنها تهمت می زد. اما من چرا باید بی گناهی خود را اثبات کنم؟

اشپیگل: در این باره که او چگونه به قتل رسید روایت های متناقضی مطرح شده است.

مشرف: متاسفانه سخنگوی وزارت کشور سرخود نظری در این باره بیان کرد مبنی بر آن که در اثر برخورد سر او به دستگیره بالابر سقف کشویی اتوموبیل به قتل رسیده است. و سپس او به میل خودش یک گردهمایی مطبوعاتی تشکیل داد تا آن اظهار نظر را به طور رسمی اعلام کند. واقعیت این است که مردی که تیراندازه کرد از سمت چپ به این عمل دست زده بود. با این وجود بر روی بدن خانم بوتو در سمت راست جمجه یک جراحت وجود داشت. من بزرگنمایی از تصویر اشعه ایکس او را دیدم که در این سمت از جمجمه ترک خوردگی نشان می داد. به دشواری می توان تمامی این ها را با همدیگر به دقت تطبیق داد و بنابراین نباید قبل از آن که تحقیقات به پایان رسیده است کسی نظری در این باره بدهد.

اشپیگل: به عقیده شما کدام روایت محتمل تر است؟

مشرف: شاهدینی که در خودرو بوده اند گفته اند که او قبل از انفجار سر خورده و تعادل خود را از دست داده است و کمی به راست منحرف شده و آن زاویه احتمالاً برای آن که گلوله ای به او اصابت کند کافی بوده است.

اشپیگل: چرا دستگاه امنیتی شما نتوانست از این سوء قصد جلوگیری کند؟

مشرف: شروع آن گردهمایی بسیار خوب سازماندهی شده بود. ورود او و سخنرانی اش کاملاً در امنیت قرار داشت. رفتن او به داخل خودرو مسئله ای نبود. اما در داخل اتوموبیل چه اتفاقی افتاد؟ همه افراد دیگر درون خودرو سالم ماندند و جراحتی پیدا نکردند. اما او خودش را به طرف بیرون خودرو دراز کرد. کسی باید به او می گفت که چنین نکند.

اشپیگل: شما از اسکاتلندیارد تقاضا کردید که در تحقیقات به شما کمک کنند، اما از دادن اجازه به هیئت تحقیق بین المللی سازمان ملل که خانواده بوتو خواهان آن بودند استنکاف ورزیدید. چرا؟   

مشرف: سازمان ملل را با این قضیه چه کار؟ قتلی روی داده و ما می خواهیم خودمان تحقیقات لازم را به انجام رسانیم و اگر از جهت مسائل مربوط به پرشکی قانونی و جزئیات فنی مشکلی داشته باشیم از اسکاتلندیارد کمک می گیریم. شما نباید توانایی های یک کشور هسته ای با 160 میلیون جمعیت و یک ارتش خوب سازماندهی شده و سرویس مخفی کارآمد را دست کم بگیرید.

اشپیگل: آقای رئیس جمهور، در حدود یک ماه پیش شما چنین نظر دادید که بی نظیر بوتو کشور را چاپیده و غارت کرده است و این که وی هرگز در صحنه سیاسی کشور نقشی بازی نخواهد کرد. چه چیزی باعث شد که شما تغییر عقیده داده و به او اجازه بازگشت بدهید؟

مشرف: اظهارات آن زمان من مبتنی بر حقایق بودند. علاقه یا بی علاقگی شخصی من      نمی تواند در منافع ملی تاثیری داشته باشد. اما بسیاری از مردم خواستار بازگشت او به کشور بودند. اگر بعضی می خواستند در یک انتخابات به او رای دهند من چه می توانستم بکنم؟ آیا می بایست فرآیند دموکراتیک کشور را تعطیل می کردم، همان چیزی که غرب علاقه ی عجیبی به آن دارد؟ شما در غرب برای دموکراسی، حقوق بشر و آزادی های مدنی اهمیت بسیار زیادی قائل هستید. اما ما نیز خواهان آنها هستیم . . .

اشپیگل: . . . و چه زمانی آنها را عملی خواهید کرد؟

مشرف: لطفا درک کنید که اینجا پاکستان است نه آلمان. ما یک کشور در حال توسعه هستیم و باید به ما مدتی فرصت بدهید. نباید سعی کنید که دموکراسی خاص خود را به ما تحمیل کنید.

اشپیگل: شما از دو سوء قصد جان به در بردید. آیا فکر می کنید که ممکن است شما هدف یعدی آنها باشید؟

مشرف: گلوله ها یا به شما اصابت می کنند و یا از کنار شما رد می شوند. من بسیار خوش شانس بودم که به اصطلاح سوء قصد کننده ها نتوانستند به هدف خود برسند. اما من دست به اقداماتی زدم و می دانم که چگونه از خودم محافظت کنم.

اشپیگل: برای مدت زمان طولانی طالبان که امروز با القعاده کار می کنند توسط ISI و جهت پیشبرد منافع پاکستان در افغانستان حمایت می شدند. آنها بالاخره کابل را فتح کردند و پس از 11 سپتامبر 2001 از قدرت به زیر کشیده شدند. اکنون آنها دوباره در جنوب افغانستان در حال قدرت گیری اند. آیا آنها پیروز خواهند شد؟

مشرف: من یقیناً با طالبان به مبارزه ادامه خواهم داد. آنها مردم خطرناکی هستند. لیکن اکنون گرایشات امیدبخشی هم به چشم می خورد. در بسیاری از نقاط  جنگجویان محلی که پیشتر از طالبان حمایت می کردند اکنون از ستیزه جویان القاعده دور می شوند.

اشپیگل: به عقیده شما کشورهای غربی و نیروهایشان و همچنین رئیس جمهور افغانستان حامد کرزای برای ثبات افغانستان چه باید بکنند؟ آیا آنها باید از طالبان استقبال کرده و با آنها وارد مذاکره شوند یا باید به حذف آنها بکوشند؟

مشرف: طی دهه 1990 پاکستان تنها کشوری در سطح جهان بود که دولت طالبان را به رسمیت شناخت . . .

اشپیگل: . . . البته در کنار عربستان سعودی و امارت متحده عربی . . .     

مشرف: . . . و نه به این خاطر که از آنها خوشمان می آمد، بلکه این یک تصمیم استراتژیک بود. اما هنگامی که من در 1999 وارد صحنه سیاسی شدم به همه از جمله پرزیدنت کلینتون طی دیدار او از پاکستان گفتم که بهترین استراتژی بر علیه طالبان به رسمیت شناختن آنها و تلاش برای تغییر از درون است. اما هیچ کس با من موافق نبود. سپس نوبت به مسئله ای به نام اسامه بن لادن رسید. همه از من می خواستند که در دستگیری او یا اخراجش به غرب کمک کنم، اما آن موقع دیگر دیر شده بود. من پنج یا شش بار هیئت هایی برای ملاقات با ملامحمد عمر فرستادم اما نتیجه ای در بر نداشتند.

اشپیگل: امروز چه می توان کرد؟

مشرف: شما نمی توانید واقعیت یک اکثریت 55 درصدی را نادیده بگیرید . . .

اشپیگل: . . . 55 درصد از افغان ها که پشتون هستند و این که طالبان بیشتر داوطلبان خود را از این مناطق به دست می آورد . . .

مشرف: . . . افغانستان همیشه توسط پشتون ها حکومت شده است. حالا وقت تغییر در استراتژی فرا رسیده است. باید با آنها ارتباط سیاسی برقرار کرد تا بتوان آنها را به سوی خود کشید.

اشپیگل: شما در زندگی نامه خود « خط آتش » گفته اید که لباس نظامی برای شما در حکم یک پوست دوم است. پس از 46 سال شما این پوست قدرتمند را از تن خود جدا کردید تا به یک رئیس جمهور غیر نظامی تبدیل شوید. در این میان چه چیز را از دست دادید؟ « خانه » دوم خود یا منبع قدرتان؟

مشرف: خانه دومم. اگر ریاست ارتش در هماهنگی کامل با رئیس جمهور و نخست وزیر کار کند، آنگاه این سه نفر وظایف خود را بهتر به انجام می رسانند.

اشپیگل: بسیاری از آمریکایی های پرنفوذ در واشنگتن به نظر می رسد که در جستجوی یک فرد مقتدر جدید در پاکستان هستند و ظاهراً حاضرند که شما را رها کنند. به چه دلیل می توانید بر حمایت و وفاداری جانشین خود در ارتش ژنرال پرویز کیانی حساب کنید؟

مشرف: پس از 46 سال فعالیت در ارتش شما قضاوت کردن در باره دیگران را می آموزید. شما در جنگ شرکت می کنید، غالباً در خطر هستید و روزهای سختی را تجربه می کنید. و حتی چیزی قوی تر از وفاداری شخصی وجود دارد ـ وابستگی به یک هدف، برای یک بینش. کیانی و من در این بینش در خصوص پاکستان، در باره ی طالبان، القاعده؛ سیاست های کلی، حقوق بشر و رسانه ها با هم سهیم هستیم. ما هر دو از یک جنسیم.

اشپیگل: پس از هشت سال حکومت بر این کشور چه چیزی را به عنوان بزرگترین دستاورد خود می دانید و کدام یک را به عنوان بدترین خطای خود؟

مشرف: بزرگترین دستاورد من رقابت اقتصادی پاکستان بود، هنگامی که تازه به قدرت رسیده بودم ما در خطر ورشکستگی و تبدیل شدن به یک کشور ناموفق قرار داشتیم. من اکنون هیچ گونه تحول منفی را در پاکستان نمی بینم. اما البته بعضی چیزها هم می توانستند بهتر از این باشند. جلوگیری و خاتمه دادن به تروریسم و افراط گرایی. هنوز هم در این موارد کارهای بسیاری برای انجام باقی مانده است.

اشپیگل: ما هنوز هم نمی فهمیم که چرا شما در 3 نوامبر 2007 حالت فوق العاده در کشور اعلام کردید. به نظر می رسد که پیام شما این گونه بود: شما می توانید میان آشوب و من یکی را انتخاب کنید. اگر قوانین اضطراری را بر قرار نمی کردید چه اقداماتی بود که برای مبارزه با افراط گرایی از انجام دادنشان ناتوان می بودید؟

مشرف: استفاده نامحدود از ارتش یک مسئله بود، وضعیت رسانه ها بحرانی و همینطور وضعیت نظام قضایی و بالاترین قاضی نیز فاسد و درگیر پارتی بازی و به طور مستقیم در مسائلی مداخله می کرد که خارج از اختیارات قانونی او بود. میخ تابوت هنگامی کوبیده شد که او استقلال پارلمان را به چالش گرفت، همان پارلمانی که مرا به عنوان رئیس جمهور انتخاب کرده بود.

اشپیگل: ارزیابی منفی شما از قاضی افتخار چدری از دیوان عالی را همه قبول ندارند. بسیاری او را به عنوان یک مدافع شجاع قانون اساسی می دانند و به شدت بر علیه سیاست های شما تظاهرات کردند. آیا شرایطی هم وجود دارد که در آن صورت شما در فکر کناره گیری و استعفا از مقام ریاست جمهوری باشید؟

مشرف: بله.

اشپیگل: کدام؟

مشرف: اول از همه به خاطر تمایل خودم. متعاقب تحولات هفت یا هشت ماه اخیر استعفا دادن راحت ترین کاری است که می توان انجام داد. من علاقمند بازی گلف، بریچ و تنیس هستم و بیش از آنچه موقعیت من اقتضا کند علاقمند رفت و آمد اجتماعی. من دوست دارم که استراحت کنم. باور کنید: روزی که بیندیشم اکثریت مردم مرا نمی خواهند و بر این تصور باشم که هر کاری می توانسته ام کرده ام و کار دیگری از من بر نمی آید حتی یک ثانیه هم درنگ نخواهم کرد.

اشپیگل: آقای رئیس جمهور از شما به خاطر این مصاحبه متشکریم.

 http://www.spiegel.de/international/world/0,1518,528428,00.html