باغ مخفی

گلچینی از ترجمه های منتشر شده من از سال ۱۳۸۰ تا به امروز در سایت ایران امروز و بعضی نشریات دیگر

باغ مخفی

گلچینی از ترجمه های منتشر شده من از سال ۱۳۸۰ تا به امروز در سایت ایران امروز و بعضی نشریات دیگر

ما به سرعت به سوی یک ورطه در حال حرکت هستیم (۳)

بخش سوم و پایانی

برگردان علی ممحمد طباطبایی

 

 

گفتگوی اشپیگل آن لاین (سپتامبر 2007) با رئیس آژانس انرژی اتمی محمد البرادعی

در باره ی   آخرین فرصت ایران برای متقاعد ساختن جهان از صلح آمیز بودن برنامه ی هسته ی

خود و مشکلاتی که او با دولت ایالات متحده دارد و هراس او از این که

بالاخره  سلاح های هسته ای به دست

تروریست ها بیفتند

 

  

 

اشپیگل: آیا چنین برخوردهایی پیام اشتباه برای حاکمان مستبد جهان ارسال نمی کند، یعنی سلاح های هسته ای را به دست آورید یا به طور جدی تهدید کنید که برنامه ای برای رسیدن به سلاح هسته ای در دست اقدام دارید تا به این ترتیب شما را جدی بگیرند؟

 

البرادعی: این مخاطره وجود دارد. اما از طرف دیگر، برای آن که در نظرکشورهایی که در تلاش برای رسیدن به انرژی هسته ای هستند پذیرفتنی باشد ما باید در خصوص کشورهایی که فعلاً سلاح هسته ای دارند به سوی خلع سلاح قدم های جدی برداریم ـ یعنی وظیفه ای که در معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای تصریح شده است اما هنوز هم هیچ کشوری از آن تبعیت نکرده است. من این رویکرد دوگانه را غیر قابل قبول می دانم. اگر در عمل تمامی سلاح های هسته ای مدرن تر شوند، آنهم به جای کاهش زرادخانه های هسته ای، پس چگونه خواسته ی ما می تواند کشورهای فاقد سلاح هسته ای باشد؟

 

اشپیگل: شما در ماه مارس از کره شمالی دیداری داشتید و به این باور رسیدید که اوضاع به یک چرخش سرنوشت ساز به سوی بهتر شدن پیش می رود. آیا فکر می کنید که در شرایط مشابه می توانید در اواخر سال جاری سفری هم به تهران داشته باشید؟

 

البرادعی: من هیچ مخالفتی با رفتن به تهران مثلاً همین فردا ندارم. اما در حالی که کره شمالی از درخواست های سازمان ملل متابعت نمود و برای همین رفتار مثبت خود امتیازهایی هم به دست آورد، من فعلاً ایرانی ها را در نوعی دوره ی آزمایشی با پیامدهای نامشخص می بینم.

 

اشپیگل: آیا از این که رئیس جمهور فرانسه در صحرای لیبی برای حاکم این کشور یک رئاکتور هسته ای خواهد ساخت شما احساس خوبی دارید؟

 

البرادعی: من با جزئیات این معامله آشنایی ندارم، اما این که خودم چه احساسی نسبت به قذافی دارم خارج از موضوع است. لیبی عضوری از آژانس بین المللی انرژی هسته ای است و ما قادر به نظارت بر این رئاکتور خواهیم بود.

 

اشپیگل: آنچه نمی تواند زیر نظر گرفته شود یا به شکل بسیار ناکافی کنترل شود بازار سیاه هسته ای است. همین اواخر فاش گردید که چین هشت کیلو از اورانیوم قابل استفاده در سلاح هسته ای را « گم » کرده است. اورانیوم غنی شده همچنین در کشورهایی که پس از سقوط شوروی سربرآوردند به دفعات مشاهده شده است.

 

البرادعی: بله. متاسفانه چنین قضیه ای صحت دارد.

 

اشپیگل: این گمانه زنی مطرح است که القاعده در تلاش دستیابی به سلاح هسته ای است. آیا به عقیده شما یک مخاطره جدی مبنی بر این که تروریست ها خطرناک ترین سلاح را به دست آورند وجود دارد؟

 

البرادعی: این بالاترین نگرانی من است و یک سناریوی وحشتناک. من در باره ی سلاح های هسته ای نمی اندیشم. هیچ سازمان تروریستی دانش فنی لازم برای رسیدن به این نوع سلاح را ندارد. اما یک بمب کوچک به اصطلاح کثیف که محتوی مواد رادیواکتیو است و جایی در یک شهر مهم منفجر شود به بهای زندگی انسان های بسیاری تمام خواهد شد و دارای پیامدهای اقتصادی بسیار هراسناکی خواهد بود. گاهی فکر می کنم که این یک معجزه است که تا امروز چنین چیزی اتفاق نیفتاده است و هر روز دعا می کنم که هرگز هم نیفتد.   

 

اشپیگل: شما در یک شرایط مجادله آمیز قرار گرفته اید. وظیفه ی آژانس بین المللی انرژی هسته ای فقط جلوگیری از گسترش سلاح های هسته ای و نظارت بر تاسیسات هسته ای نیست، بلکه همچنین یاری رساندن به استفاده غیر نظامی از انرژی هسته ای. هرچند نیروگاه های هسته ای معمولاً به عنوان خطرناک تلقی می شوند و هنوز هم هیچ راهی برای انبار کردن دائمی ضایعات هسته ای وجود ندارد.  

 

البرادعی: هر فن آوری جدیدی برای خودش مخاطرات پس مانده ها را دارد. این مخاطره در نیروگاه های مدرن هسته ای خیلی کمتر است. می دانم که بعضی از کشورها یک مشکل روان شناختی با انرژی هسته ای دارند . . .

 

اشپیگل: . . . برای مثال آلمان ها بسیار بدبین هستند و دولت در فکر کنارگذاردن انرژی هسته ای است. به باور شما آیا باید ما به متکی بودن خود به انرژی هسته ای ادامه دهیم آنهم با توجه به رویدادهایی مانند   زلزله ی اخیر ژاپن که بزرگترین نیروگاه هسته ای جهان را تحت تاثیر قرار داد؟

 

البرادعی: ما وضعیت آن جا را در دست بررسی داریم. رئاکتور ژاپنی به طور خودکار خود را خاموش کرد، بنابراین دیدیم که این رئاکتور چه ظرفیتی برای درست عمل کردن در وضعیت اضطراری دارد. اما من نمی توانم به هر کشور، قانونی را تحمیل کنم. شما در آلمان ظاهراً اختیار و امکان حق انتخاب در تنظیم ترکیب انرژی خود به نحوی که دلتان می خواهد را دارید. برای کشورهای دیگر به ویژه کشورهای جهان سوم منابع جدید انرژی برای بقاء در وضعیت بحرانی قرار دارد. برای مثال تنها راهی که سطح زندگی بیش از 300 میلیون هندی که با کمتر از روزی یک دلار زندگی می کنند به شکل قابل قبولی بهبود یابد از طریق رشد سریع در انرژی های ایمن به لحاظ محیط زیست است.

 

اشپیگل: هند هرگز به عضویت ان پی تی در نیامد و در 1998 یک بمب هسته ای را آزمایش کرد. آژانس شما حتی اجازه نیافته است که از نیروگاه های هسته ای غیرنظامی آن بازدید به عمل آورد، حالا نیروگاه های هسته ای نظامی به کنار. و با این وجود ایالات متحده اکنون می خواهد دهلی را با فن آوری هسته ای جدید و سوخت هسته ای تامین کند. چرا شما مخالفتی با آن نکردید؟

 

البرادعی: من حتی طرفدار چنین چیزی بودم. من یک پاک انگار یا یک خیال پرداز نیستم. هند تبدیل به یک قدرت هسته ای شد و در نتیجه برای مدتی از جامعه جهانی طرد گردید. امروز همان شیوه دیگر فایده بخش نیست. اگر در آینده بتوانیم نیروگاه هسته ای غیر نظامی آنها را زیر نظر بگیریم خودش یک پیشرفت محسوب می شود. و ما احتمالاً در باره ی همین موضوع با دهلی به زودی مذکراتی را آغاز خواهیم کرد، چنانچه البته این معامله به عنوان پیامدی از اختلاف نظر های سیاسی محلی در درجه اول کنار گذارده نشود.

 

اشپیگل: شما اکنون 10 سال است که در راس آژانس قرار دارید. طی این سالها کار شما راحت تر شده است یا برعکس دشوار تر؟

 

البرادعی: دشوارتر. ما به تهدیدهای مهم، به شرایط غیر انسانی زندگی میلیاردها انسان، به تغییرات جوی و به احتمال و توان یک هولوکاوست هسته ای در جهان توجهات کافی مبذول نکرده ایم. ما درست در وسط تقاطع ایستاده ایم و به سرعت به طرف یک ورطه در حال حرکت هستیم. در حال حاضر 27 هزار کلاهک هسته ای در جهان وجود دارد. اگر ما شیوه ی اندیشیدن خود را تغییر ندهیم، پیش بینی جان اف کندی که 20 قدرت هسته ای در جهان خواهیم داشت به واقعیت خواهد پیوست. و با هر بازیگر جدید و هر سلاح جدید مخاطره یک جنگ هسته ای چه از روی طرح و نقشه و چه اتفاقی بیشتر می شود.

 

اشپیگل: شما مایل به دیدن چه چیزی به عنوان میراث خود هستید؟

 

البرادعی: من طرفدار تشریفات چند ملیتی در خصوص غنی سازی اورانیوم هستم. در نهایت هیچ کشوری به تنهایی نباید در موقعیتی قرار بگیرد که بتواند مستقلاً مواد هسته ای تولید کند.

 

اشپیگل: پس مگر در خواب چنین چیزی را ببینید.

 

البرادعی: ما هرگز نباید فراموش کنیم که اختلاف نظر دوباره در باره ی سلاح های هسته ای یک بازی نیست، بلکه به شدت جدی است و می تواند به سهولت به فاجعه بینجامد و مبنای وجودی تمامی انسان ها را به مخاطره بیفکند. ما نیازمند یک نظام جهانی برای ضمانت های امنیتی هستیم، جهانی که در آن هیچ کشوری به سلاح های هسته ای متکی نباشد. ما دیگر نمی توانیم در انتظار چنین چیزی بمانیم. حتی نه یک روز بیشتر.

 

اشپیگل: آقای البرادعی از این که در این مصاحبه شرکت کردید بسیار متشکریم.

 

http://www.spiegel.de/international/world/0,1518,503841,00.html

 

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.