اروپا نیازمند اتفاق نظر در قضیه کوبا است

واسلاو هاول و دیگران

برگردان علی محمد طباطبایی

پنج سال پیش از این اتحادیه اروپا در شرایطی که اعضایش با ورود چندین کشور کمونیستی سابق از 15 به 25 افزایش می یافت در آستانه تحقق بخشیدن به یکی از آرمان های انقلاب مخملین بود که سراسر اروپای مرکزی وشرقی را فرا می گرفت. در حالی که دیوار برلین و پرده آهنین به زباله دانی تاریخ پیوستند، دیگر بازمانده های عصر شوروی محکم و استوار سرجای خود باقی ماندند. به این ترتیب در شرایطی که بعضی مناطق جهان به سوی پیشرفت و بهبود اوضاع خود متحول شدند، برای نقاط دیگر زمان همچنان متوقف ماند تا به تنهایی گلیم خود را از آب بیرون کشند. یکی از این کشورها که تغییری در آن روی نداد کوبا است، علی رغم این که فیدل کاسترو تصمیم به بازنشستگی گرفته و حکومت کشور را به برادرش رائول واگذار نموده است.

پنج سال پیش در 18 مارس حکومت کاسترو به جای پذیرفتن این مخاطره که شاید جرقه اصلاحات دموکراتیک سرتاسر کوبا را همچون سایر کشورهای بلوک شرق سابق به تسخیر درآورد به سرکوب Varela Project (1) و سایر حرکت های خودجوش جامعه مدنی پرداخت. به این ترتیب 75 نفر از مخالفین، روزنامه نگاران مستقل، رهبران جامعه مدنی و لیبرال هایی که در این جنبش ها شرکت داشتند دستگیر شدند، کسانی که جرئت و شهامت بیان علنی حقایق را دراین باره که زندگی در کوبا به واقع چگونه است به خود داده بودند. علی رغم آن که چهار نفر از زندانیان اخیراً آزاد شده اند اما 55 نفر از آن 75 انسان مبارز همچنان در شرایط بسیار تاسف انگیز محبوس باقی مانده اند. از طرف دیگر تنها دلیل برای آزادی بعضی از این زندانی ها وخامت جدی وضعیت سلامتی آنها بوده است.

با توجه به نقش بسیار مهمی که به حقوق بشر و دموکراسی و حکومت قانون در اروپا داده می شود، ما به اعتراض علنی خود در برابر چنین بی عدالتی هایی که همچنان بدون هرگونه نظارت ادامه می یابند احساس وظیفه می کنیم. هنوز بیست سال از تاریخی نمی گذرد که در مرزهای اتحادیه اروپا زندانیان سیاسی که از تمامی حقوق اساسی خود برای آزادی بیان و عقیده محروم شده بودند در شرایط ترس دائمی زندگی می کردند و رویای آنچه را در سر می پروراندند که برای اروپایی ها در « غرب » به امری بدیهی تبدیل شده بود.

رژیم کوبا با همان روش هایی در قدرت باقی مانده است که دولت های کمونیستی در یوگوسلاوی سابق، لهستان، چکسلواکی سابق، مجارستان، بلغارستان و رومانی، استونی، لاتویا و لیتونیا، که این سه کشور آخری بخشی از اتحاد شوروی به شمار می آمدند: یعنی به این ترتیب که به کمک تبلیغات، سانسور و خشونت فضایی از وحشت ایجاد می شد. به طرزی مشابه همبستگی و اتحاد  توسط کسانی که خارج از این کشورها قرار داشتند باعث ایجاد تغیراتی در آنها گردید.

کوبا تنها کشور در نیم کره غربی است که هنوز هم دموکراسی را نپذیرفته است و همچنان به سرکوب تمامی شکل های مخالفت سیاسی ادامه می دهد. امروزه کوبا به تغییرات واقعی دموکراتیک بسیار نزدیک تر است و آنهم به یمن فداکاری هایی مخالفین سیاسی و فعالین حقوق بشری این کشور. این مبارزین از بخش های دیگر جهان الهام گرفته اند که از زمان خاتمه جنگ سرد به این سو دچار تحول شده اند.

ما بر این عقیده ایم که کشورهای کمونیستی سابق از اروپای شرقی و مرکزی به دلیل شباهت ها و تجربیات مشترکی که داشته اند برای ایجاد حرکت های دموکراسی خواهانه در وضعیت ممتازی قرار گرفته اند. هدف های ما در تلاش برای ایجاد دموکراسی بر دوستی و همیاری، نیت های خیر و درک نیازمندی ها، انتظارات و امیدهای مردم کوبا مبتنی هستند.

ما امضا کنندگان این درخواست معتقدیم که اتحادیه اروپا به عنوان یکی از قدرت های اصلی در سیاست های جهانی باید بر علیه حکومت هایی که مردم خود را سرکوب می کند یک صدا دست به اعتراض بزند. اتحادیه اروپا باید نقض حقوق بشر در کوبا را محکوم کرده و خواهان آزادی فوری تمامی زندانیان عقیدتی در این کشور شود. ورزرای خارجه تمامی کشورهای عضو اتحادیه اروپا نیز باید در 18 مارس درخواست مشابهی برای آزادی زندانیان سیاسی به وزیر خارجه کوبا تحویل دهند.

پذیرش یا امتناع این اقدامات توسط دولت کوبا باید به عنوان ملاکی برای بررسی اتخاذ موضع مشترک اتحادیه اروپا دربرابر کوبا که در ماه جون برگزار می شود مورد استفاده قرار گیرد. در نهایت اتحادیه اروپا باید با جدیت تمام به حمایت های خود از حرکت های صلح طلبانه ای که خواهان ایجاد دموکراسی و جامعه مدنی در کوبا هستند ادامه دهد و آنهم از طریق استفاده حداکثر از تجربیانی که بعضی از اعضایش در ایجاد تحول به سوی دموکراسی دارند.

پنج سال پیش رویای چندین قمر سابق شوروی برای پذیرفته شدن در اتحادیه اروپا بالاخره به واقعیت پیوست واین تلاشی بود که نقش اصلی را در آن مخالفین داخلی و کسانی که خواهان توسعه دموکراسی در جهان بودند به عهده گرفتند. اکنون برای ما زمان آن فرارسیده است که با کمک کردن به مردم کوبا که رویاهای آنها برای ایجاد دموکراسی در کشور خود مدت ها است به  تاخیر افتاده است وام خود را در این خصوص بازپرداخت کنیم. 

1: منظور پروژه ای است که در سال 1998 توسط فعالین سیاسی و طرفداران حقوق بشر در کوبا به راه افتاد و نام آن از نام یک رهبر دینی به نام فلیکس وارلا اقتباس شد. مترجم.

دیگر نویسندگان این درخواست:

Ferenc Köszeg, Hungarian Helsinki Committee, Rexhep Meidani, former President of Albania, Vytautas Landsbergis, Lithuanian MEP and former President, Milan Kučan, former President of Slovenia, Mart Laar, former Prime Minister of Estonia, Kim Campbell, former Prime Minister of Canada, André Glucksmann, philosopher, Jose Ribeiro e Castro, Portuguese MEP, Edward McMillan-Scott, British member of the European parliament, and Leszek Balcerowicz former president of the Bank of Poland are all European based members of the International Committee for Democracy in Cuba

Europe Needs Solidarity Over Cuba

by Vaclav Havel / et al

Project syndicate 2008.