سبک والا: نقاشی انگلیسی

بخش دوم

 تصویر 34: جورج استابز، شیر در حال حمله به یک اسب. رنگ روغن روی بوم.

102 در 6/127 سانتیمتر. گالری هنر در دانشگاه ییل.

جورج استابز ( 1806ـ1724 ) هنرمندی بود که در درجه اول به خاطر تابلوهایی که از اسب های نجبا می ساخت معروف بود، با این وجود در بازنمایی های گوناگونش از یک اسب که توسط شیری مورد حمله واقع شده و سپس کشته میشود تمامی آن هراس ها از والایی و بلند مرتبگی را در خاطر زنده می کند. یکی دیگر از آثار او (تصویر 34 ) بازتابی است که از عبارت مشهور فلسفی ادموند برک برداشته شده است. مطابق با آن مشاهده رویدادی وحشتناک در بیننده احساسات شدیدی ایجاد می کند. انگیزه ی استابز از نقاشی هایش در برانگیخــتن احساس ترس و همــدردی در ما از مقصود روبنس در یکی از تابلوهای او به نام « شکار شیر و ببر » بسیار فراتر میرود  ( تصویر 35 ). شور و هیجان روبنس ما را وحشت زده نمی کند زیرا واقع نمایی در جزئیات تابلوی او به واقع گرایی صحنه اصلی صدمه می رساند. در تابلوی استابز ما نسبت به سرنوشت اسب احساس ترحم و دلسوزی می کنیم، زیرا بازنمایی استابز در پوست، استخوان و عضلات متوقف نمی شود. ما قانع شده ایم که خطری واقعی حیوان را تهدید میکند. هرگونه هم که موضوع تابلو به شور و هیجان کشیده شده باشد هیچ جزیی از آن با طبیعت سر مخالفت ندارد. حتی هوای طوفانی که وحشت قربانی را افزایش میدهد چیزی جز یکی از قدرت های طبیعت نیست.  

 

تصویر 35: پیتر پائول روبنس، شکار شیر و پلنگ. رنگ روغن روی بوم. 265

در 324 سانتیمتر. 

     در اواخر سده هژدهم در انگلیس هنر نقاشی به توسط نهضت پیتورسک سر ذوق آورده شد و به توصیف جذابیت های طبیعتی تاریک و دور از تمدن آغاز کرد. ویلیام گیلپین کشیشی مستقل در میان کوه های سرکش دربی شایر و Lake District به گردش و پیاده روی پرداخت و به ستایش زیبایی های تماشایی ( پیتورسک ) در تعدادی از سفرنامه هایش مشغول گشت. در این هنگام حکاکی های چاپی زیادی از نقاشی های مناظر زیبا فروخته می شد و شاعران انگلیسی علاقمندی های خود را برای هنر رومانتیکی زودرس به کمک مناظر و اثرات هیجان انگیز آنها با خیال پردازی هایشان بیان می کردند. تصویر 36 کشاورزانی جذاب و غرق در احساس رومانتیک را نشان میدهد که در توافقی هماهنگ با محیط جنگل پیرامونی مشغول پی گیری امور خود هستند. این تصویر چیزی اسرارآمیز در خود دارد، با این وجود هیچ گونه احساس تندی را در ما بیدار نمی کند. برخلاف آن بیشتر تحریک می شویم که جزئیاتی که عامدانه تیره شده اند را با خیال پردازی های خودمان کامل کنیم. بدین گونه توماس گری شاعر، در مرثیه ی بسیار معروف خود فضایی غیر عادی و با این وجود به سـختی دهشتناک از قبرسـتانی روسـتایی را در خـاطرها زنـده کرد تا رویاهای خیال پردازانه ی ما بال و پرو گیرند.

 

تصویر 36: توماس گینز بورو. منظره ی رودخانه با انسان هایی نشسته

در یک قایق. رنگ روغن روی بوم. 119 در 168 سانتیمتر. فیلادلفیا، موزه هنر.

     در نقاشی های تاریخی طبیعتاً شور و هیجان عاطفی با تصویرنمایی های آرمانی شده از اعمال  قهرمانانه مرتبط بود، اما نظریه پردازی های کلاسیسم در محفل گاوین هامیلتون بطور غیر قابل انکاری خشک و متصلب و خالی از احساس باقی ماند و رینولدز نیز با آثاری که در نقاشی تاریخی آفرید موفقیت بیشتری برای بیان احساس ناب نصیبش نگشت. تنها تصویر تاریخی واقعاً اصیل از آن دوره را نقاش آمریکایی بنامین وِست خلق نمود. نام آن اثر مرگ وولف بود ( تصویر 37 ). در این نقاشی وست اصول کلاسیسم را با سبکی که در آن اصول رمانتیسم با شدت بیشتری مورد تاکید قرار گرفته تلفیق نموده است. وست انسان های درون تابلو را در جامه های معمول کلاسیسم که در نقاشی تاریخی مرسوم بود مستور نکرد، بلکه به لباس های رسمی معمول زمانِ خود ملبس نمود. به کمک آرایش دقیق و آرمانی فیگورهایش روشن ساخت که منظورش از نقاشی آن تابلو صرفاً نمایش رخدادی واقعی نبوده است. وولف مورد اصابت گلوله قرار می گیرد، آنهم درست در زمانی که باخبر می شود نیروهایش شهر کِبِک را فتح کرده اند. او در حالتی چون مسیحِ در حال احتضار در آغوش حضرت مریم در نقاشی های مذهبی در دستان سربازانش در حال بیهوش شدن است. نمادگرایی از روی عمد مذهبی، اثرات هیجانی را در کار او تقویت می کند. وست تصویر سرخ پوستی را به نقاشی اضافه نمود تا تاثیر نمادگرایانه ی صحنه ای از قاره ی جدید را افزایش دهد، آنهم در حالیکه با چنین عملی از واقعیت تاریخی آن رویداد منحرف می شد. این شیوه ی کار او در کنار دورنمایی وسیع و سرکش در پشت صحنه، دلاوری و رادمردی سربازی در حال احتضار را مورد تاکید بیشتر قرار می دهد. بنابراین جاودانگی وولف فقط به تاریخ سپرده نمی شود.

 

تصویر 37: بنیامین وست، مرگ وولف. 1770 میلادی. رنگ روغن روی بوم.

151 در 4/213 سانتیمتر. گالری ملی اوتاوا.

( تصویر بزرگ، 828 کیلوبایت)

     در این تابلو وست دو آئین جداگانه را به یکدیگر آمیخته است. پوسین نیز رخدادی از زمانه خود یعنی ماجرای مردی که توسط ماری گزیده شده و می میرد را برای تابلویی تاریخی انتخاب کرده بود. اما او فیگور مرد را ملبس به جامه ی در سبک کلاسیک عرضه کرد تا از این طریق رویداد  واقعی را در چارچوبی اسطوره ای جای دهد. پیروزی ها در سطحی دیگر به عنوان رخدادهایی بسیار مهم تلقی می شدند، اما به عنوان رویدادی از همان دوره و نه اسطوره ای به آرمان درآمده. با تلفیق این دو آئین، یعنی آرمانی و واقعی، وست نوعی جدید از نقاشی تاریخی آفرید. و این البته کاملاً مخالف خواست خودش بود، زیرا او کلاسیستی محافظه کار بود که برای درکی کاملاً نو از نقاشی تاریخی راه را توسط رومانتیک های نسل بعدی گشود.